Izhar Elias

“Izhar Elias is one of today’s most versatile guitarists”
Klassieke Zaken

“remarkably lively playing and interesting program choice”
Nederlands Dagblad

Izhar Elias is een van de veelzijdigste gitaristen van dit moment. Zijn poëtische stijl en grensverleggende programmering is gefundeerd op uitgebreide verdieping in de historische uitvoeringspraktijk (renaissance, barok en vroeg 19e eeuw), de kamermuziek en de hedendaagse muziek, gecombineerd met multimedia. In 2011 ontving hij de Nederlandse Muziekprijs, de hoogste staatsonderscheiding die aan een musicus kan worden uitgereikt.

Biografie

Izhar Elias (Amsterdam, 1977) is een van de veelzijdigste gitaristen van dit moment. Zijn poëtische stijl en grensverleggende programmering is gefundeerd op uitgebreide verdieping in de historische uitvoeringspraktijk (renaissance, barok en vroeg 19e eeuw), de kamermuziek en de hedendaagse muziek, gecombineerd met multimedia. In 2011 ontving hij de Nederlandse Muziekprijs, de hoogste staatsonderscheiding die aan een musicus kan worden uitgereikt.

Izhar gaf vele concerten in Europa, Rusland, Zuid-Oost Azië, Australië en de VS. Als solist werkte hij met orkesten als het Residentie Orkest, Radio Philharmonisch Orkest, Nederlands Kamerorkest, het Orkest van het Oosten en Het Gelders Orkest.

In april 2014 ging een bijzonder dubbelconcert in première tijdens de Zaterdagmatinee in de Grote Zaal van het Concertgebouw Amsterdam: Schattenspiel, voor klassieke gitaar, elektrische gitaar en groot orkest, een compositie van heavy metal gitarist en componist Florian Magnus Maier, die ook een van de solopartijen op zich nam.

In september 2019 is Izhar gestart als docent aan het Conservatorium van Amsterdam.

In september 2019 werd tevens zijn twaalfde album uitgebracht: ‘Songs of Love and Exile’, Sefardische melodieën, samen met sopraan Channa Malkin.

Izhar Elias heeft talloze bijzondere muzikale samenwerkingen. Enkele samenwerkingen uitgelicht:

Met gitarist Fernando Riscado Cordas jr. vormt Elias een duo dat zich specialiseert in het uitvoeren van muziek op historische gitaren. Met Trio Cordevento (met Erik Bosgraaf – blokfluit en Alessandro Pianu – klavecimbel), richt hij zich vooral op repertoire uit de 17e eeuw. Cordevento gaf concerten in Nederland, de belangrijkste Europese concertzalen (o.a. In Keulen, Hamburg, Wenen, Brussel en Luxemburg) en Zuid-Oost Azië. Izhar vormt een duo met de Georgische klarinetvirtuoos Levan Tskhadadze, soms uitgebreid tot een trio met sopraan Henriette Feith. Recent heeft hij ook programma’s gemaakt met violist Jeroen de Groot en met het Utrecht String Quartet. Izhar werkt ook regelmatig samen met componisten, choreografen, filmmakers en theaterregisseurs.

Izhar studeerde aan de conservatoria van Groningen en Den Haag, bij het Groningen Guitar Duo en bij Zoran Dukic. Hij volgde een opleiding aan de ‘Accademia di Studi Superiori l´Ottocento’ bij Carlo Barone in Italië (uitvoeringspraktijk 19e-eeuwse muziek). Van William Carter, Adrián Rodriguez van der Spoel en Lex Eisenhardt kreeg hij lessen barokgitaar. Van de violist Kees Hendrikse kreeg hij interpretatielessen.

website: www.izharelias.com

Programma’s

1. Gitaar door de eeuwen heen

Izhar Elias (renaissance gitaar, barokgitaar, vroeg romantische gitaar, Spaanse klassieke gitaar)

Dit programma draait om enkele hoogtepunten uit de geschiedenis van de klassieke gitaar. Izhar Elias laat vier bijzondere gitaren horen: de renaissance gitaar, barokgitaar, vroeg romantische gitaar en de Spaanse klassieke gitaar. Iedere gitaar en muziekstijl heeft zijn eigen verhaal. Zo speelde de Italiaanse barokgitarist Francesco Corbetta voor de Zonnekoning Lodewijk XIV en bewerkte gitaarvirtuoos Mauro Giuliani de opera Semiramide van Rossini bijna in z’n geheel voor één enkele gitaar.

Na de pauze klinkt spectaculair nieuw werk van de in Nederland wonende Duitse componist Florian Magnus Maier. Na dit virtuoze stuk volgen warmbloedige en temperamentvolle Spaanse klassiekers.

Programma:

Renaissance- en barokgitaar:

F. Corbetta (c.1615-1681):

• Autre Chacone in C

P. van der Phaliezen (c.1510-1573):

• Pavane et Gaillarde des Bouffons – Fantasie – Pavane

F. Corbetta:

• Chaconne in C

• Allemande in D

• Caprices de Chaconne in C

Vroeg 19e eeuwse gitaar:

G. Rossini (1792-1868):

Uit de opera Semiramide, bewerkt door M. Giuliani (1781-1829):

Ah! Quel giorno

J.K. Mertz (1806-1856):

• Élégie

Moderne klassieke gitaar:

F. Magnus Maier (geboren 1973):

• Stained Glass II

J. Rodrigo (1901-1999):

• Aranjuez, ma pensée

I. Albéniz (1860-1909):

• Asturias

F. Tárrega (1852-1909):

• Capricho Árabe

H. Villa-Lobos (1887-1959):

• Étude 11

2a. Plainte. Parels uit de Franse barokmuziek

Ensemble Cordevento: Erik Bosgraaf (blokfluiten) – Robert Smith (gamba) – Izhar Elias (barokgitaar) – Israel Golani (theorbe) – Alessandro Pianu (klavecimbel)

Emotie! Virtuositeit! Het waren revolutionaire omwentelingen die zich omstreeks het jaar 1600 afspeelden in de Italiaanse muziek. Frankrijk was een buitenbeentje, met dank aan Lodewijk XIV, de Zonnekoning. De kamermuziek aan zijn hof was ultra-verfijnd en vergeleken met de Italiaanse vaak eerder introvert dan extravert. Franse barokmuziek is ritmisch vrijer en gaat gewoonlijk vergezeld van allerlei versieringen en tierelantijnen, die met aparte tekentjes worden aangegeven. Cordevento geeft een rondleiding door deze Franse ‘keuken’. Een genre dat als een rode draad door het programma loopt, is de plainte (‘klaagzang’), een langzaam, expressief stuk met een klaaglijk karakter.

Cordevento (Cord’ & Vento, snaren en lucht) bestaat uit de internationaal gevierde musici Erik Bosgraaf (blokfuit), Izhar Elias (gitaar) en Alessandro Pianu (klavecimbel). Als solist wonnen de leden van het trio verschillende prijzen zoals de Nederlandse Muziekprijs, de Borletti-Buitoni Trust Award en de Grachtenfestivalprijs. De leden van het trio geven les aan de conservatoria van Amsterdam en Krakow (Polen). Er verschenen talloze CD’s van hen op het label Brilliant Classics. Het trio speelt in de belangrijkste Europese concertzalen, zoals het Konzerthaus Wenen, Concertgebouw Amsterdam, Konzerthaus Berlijn en de Birmingham City Hall en tijdens muziek festivals, zoals het Holland Festival en het Festival Oude Muziek Utrecht. Ook buiten Europa treedt het trio regelmatig op, met concerten in o.a. Rusland, Zuid-Korea, Hong-Kong en Taiwan.

Voor dit Franse programma heeft Cordevento twee bijzondere barokspecialisten uitgenodigd, gambist Robert Smith en Israel Golani op de theorbe. Binnenkort verschijnt het album Plainte op het label Brilliant Classics.

Programma:

Pierre-Danican Philidor (1681-1731):

• Très lentement – Allemande – Sarabande (très tendrement) – Gigue (Gayement)

Marin Marais (1656-1728):

• Prélude – Sarabande – Plainte

Jean-Henri d’Anglebert (1629-1691):

• Passacaille

Michel Pignolet de Montéclair (1667-1737):

• Plainte

Louis-Antoine Dornel (1680-1756):

• Prélude – Allemande – Passacaille

François Campion (1686-1747):
• Tombeau

Louis-Antoine Dornel (1680-1756)/Marin Marais (1656-1728):

• Ouverture (Dornel) – Plainte (Marais) – Air en Loure (Dornel)

Jacques (Martin) Hotteterre (1673-1763):

• Rondeau, Le Plaintif (Tendrement)

Francesco Corbetta (1615-1681):

• Chaconne en Autre Chaconne

Jacques (Martin) Hotteterre (1673-1763):

• Prélude

Marin Marais (1656-1728):

• Sarabande en Rondeau – Menuet – Sarabande

Louis-Antoine Dornel (1680-1756):

• Chaconne

2b. Barokmuziek uit de Lage Landen

Ensemble Cordevento: Erik Bosgraaf (blokfluiten) – Izhar Elias (barokgitaar) – Alessandro Pianu (klavecimbel)

Barokke kunstmuziek en de ‘popmuziek’ van de 17e eeuw. Swingende ostinatobassen die het fundament vormen voor virtuoze variaties en improvisaties. Uit dat schemergebied haalt Cordevento veel inspiratie.

In de 17e-eeuwse Lage Landen bestond een rijk cultureel leven. Beroemde schilders uit deze gouden eeuw waren Rembrandt en Vermeer. Op veel schilderijen van Johannes Vermeer zijn musicerende burgers afgebeeld, zoals de ‘gitaarspeelster’ en de ‘virginaalspeelster’. Maar hoe zou de muziek van deze schilderijen geklonken hebben? De barokspecialisten van Cordevento brengen een verrassend programma met muziek uit de Lage Landen op instrumenten uit de tijd van Vermeer.

Programma:

Cornelis Thymanszoon Padbrué (1592-1670):

• Synphonia in Nuptias Joannis

• Everswyn et Luciae Buys

Nicolaes a Kempis (ca.1600-1676):

• Symphonia

Pieter Alewijnszoon de Vois (c1581-1654):

• Fantasia

Francesco Corbetta (1616-1681):

• Chaconne in C

• Lanterlu

Jacob van Eyck (c1590-1657):

• Lanterlu

Johan Schop (1590-1667):

Uit ’t Uitnement Kabinet:

• Courant, Ballet

Pieter van der Phaliezen (ca.1510-1573):

• Diverse dansen voor gitaar

Jan Pieterszoon Sweelinck (1562-1621):

• Fantasia Chromatica

Nicolaes a Kempis:

• Symphonia

Pieter Alewijnszoon de Vois:

• Brande Yrlant

Johan Schop:

• Pavaen Lachrimae

Anonymus (De Nederlanden, ca. 1650) en Francesco Corbetta:

• Twee versies van ‘Aerdigh Martyntje’

Philippe van Wichel (1610-1675):

• Sonata Quarta

Jacob van Eyck en Girolamo Frescobaldi (1583-1643):

• Twee versies van ‘Courante Mars’

Jacob van Eyck:

Uit Der Fluyten Lusthof:

• Repicavan, Bocxvoetje, Boffons

3. Beethoven en de gitaar

Izhar Elias (gitaar) – Quirine Scheffers (viool) – Örzse Adam (altviool)

In 1792 vestigde de jonge Ludwig van Beethoven zich in Wenen. Het was een tijd waarin de gitaar nog geen grote rol van betekenis speelde en bekend stond als simpel begeleidingsinstrument. Hierin kwam spoedig verandering. De opkomende bourgeoisie ontdekte en omarmde het veelzijdige instrument waardoor het in korte tijd emancipeerde tot modieus kamermuziekinstrument.

De gitaar was nieuw en hip. Er was grote vraag naar repertoire en talrijk waren dan ook de door gitaarvirtuozen gemaakte gitaarbewerkingen van muziek van jonge grootheden. Een prachtig voorbeeld zijn de bewerkingen die Vincenz Schuster maakte van de muziek van Beethoven. In Parijs, dat net als Wenen een bolwerk van kunst en cultuur was, maakte de gitaar eenzelfde ontwikkeling door. Hier was het de gitarist Ferdinando Carulli die de om muziek hunkerende amateur gitaristen voorzag van eigen composities en bewerkingen. Mede door de aanwezigheid van Napoleon in Wenen bereikte veel Weense muziek ook Parijs. Zo kon het zijn dat ook gitarist Carulli de muziek van Beethoven gebruikte om te bewerken voor zijn instrument. De grote concurrent van Carulli in Parijs was de eveneens uit Italië afkomstige Francesco Molino. Met zijn lyriek en virtuositeit maakte hij van de gitaar een belangrijk kamermuziekinstrument. Zijn stijl is zangeriger dan die van Beethoven, dichterbij Molino’s eigen wortels: de Italiaanse opera.

Izhar Elias bespeelt een unieke Carlo Guadagnini gitaar uit 1812.

Programma:

Ludwig van Beethoven (1770-1827):

Adelaide, op. 46

Arrangement: Napoleon Coste (1805-1883)

Altviool en gitaar

• Serenade, op. 8

Arrangement: Wenzeslaus Thomas Matiegka (1773-1830)/Izhar Elias

Gitaar, viool, altviool

Francesco Molino (1775-1847):

• Grand Trio Concertant, op. 30

– Larghetto

Gitaar, viool, altviool

• Potpourri op favoriete thema’s van Beethoven

Arrangement: Anton Diabelli (1781-1858)

Uit: Symfonie nr.4, pianosonate op. 28, vioolsonate op. 24, pianotrio op. 1, symfonie nr.2

Viool en gitaar

• Gedeelte uit: Andante Favori, WoO-57

Arrangement: Ferdinando Carulli (opus 235)

Gitaar solo

• Marche Funèbre sur la mort d´un Héros, uit: pianosonate op. 26

Arrangement Sigismund Volker (vroeg 19e eeuw)

Gitaar solo

Francesco Molino:

• Grand Trio Concertant, op. 45.

– Allegro

Gitaar, viool, altviool

4. Schubert, Beethoven en Aranjuez

8 verschillende gitaren

Izhar Elias & Fernando Cordas (gitaar)

Het Adagio uit Concierto de Aranjuez van Joaquin Rodrigo is misschien wel het beroemdste gitaarwerk allertijden. Het melancholieke thema van de blinde Spaanse componist raakt je. Al na de eerste paar noten waan je je in het warme Spanje. Rond dit wereldberoemde Adagio hebben gitaristen Izhar Elias en Fernando Cordas een temperamentvol programma samengesteld, met poëtische en warmbloedige melodieën.

In de eerste helft vieren we het Beethoven jaar met hele bijzondere gitaren uit de tijd van Beethoven, en kun je luisteren naar werken van Schubert op het type instrument dat de componist zelf ook bezat. Ga mee de diepte in en laat je meevoeren door Schuberts pianosonate. Het feit dat Schubert gedurende zijn leven meerdere gitaren bezat en ze zelf bespeelde is tot enkele decennia geleden onderbelicht gebleven; men mag stellen dat met Cordas’ bewerking, Schubert en de gitaar voorgoed met elkaar zijn verbonden.

Toen de jonge Beethoven in 1792 naar Wenen kwam was de gitaar slechts bekend als simpel begeleidingsinstrument. Maar enkele jaren later schoot de populariteit van de gitaar omhoog. In korte tijd emancipeerde de gitaar van begeleidingsinstrument naar modieus kamermuziek instrument.

Het wordt een avond met twee totaal verschillende muzikale werelden: Schubert en Beethoven op bijzondere 19e eeuwse gitaren en Rodrigo’s wereldberoemde Adagio en andere warmbloedige Spaanse muziek.

Programma:

W.A. Mozart (1756-1791), arr. M. Giuliani (1781-1829):

• Ouverture tot “La Clemenza di Tito”

L. van Beethoven (1770-1827)/arr. V. Schuster:

Uit: strijkkwartet opus 59, nr.3 “Razumovsky”:

• Andante con moto quasi Allegretto

F. Schubert/arr. F. Cordas:

Piano Sonate nr.13, D 664

• Allegro moderato – Andante – Allegro

J. Rodrigo (1901-1999):
• Adagio uit Concierto de Aranjuez: Aranjuez ma pensée

F. Tárrega (1852-1909):

• Capricho Árabe

(Izhar solo)

I. Albéniz (1860-1909):

• Asturias

(Fernando solo)

E. Granados (1867-1916):

• Valses Poeticos
Melodioso – Tempo de Valse noble – Tempo de Valse lente – Allegro umoristico – Allegretto – Quasi ad libitum – Vivo – Presto

5. Nomadic Strings

Reizende muziek in Europa en Midden-Oosten: wortels en kruisbestuivingen.

Izhar Elias (klassiek gitaar) – Michiel Hollanders (gitaar, zingende zaag, bariton gitaar) – Haytham Safia (U’d)

Waar mensen rondreizen, reist de muziek met ze mee. Ontmoetingen tussen volkeren werden door de muziek hoorbaar. Zo is Europa door de eeuwen heen een smeltkroes geweest van kruisbestuivingen in muzikale culturen. Vaak zijn deze kruisbestuivingen ontstaan door rondreizende volkeren zoals de Roma en Joden, die weer een inspiratiebron vormden voor klassieke componisten.

In dit concert neemt elk van de drie musici beurtelings het voortouw en wordt daarin muzikaal ondersteund door de overige twee, elk vanuit zijn eigen muzikale achtergrond.

U hoort drie gepassioneerde specialisten, sterke en unieke muzikale persoonlijkheden met totaal verschillende muzikale achtergronden. Zij kruisen de snaren in deze bijzondere samenwerking, resulterend in een rijk gevarieerd en verfijnd programma.

Programma:

Arabische traditional: Samahi, Longa Riad (trio)

Matelo Ferret (1918-1989): Soline (solo Michiel)

Béla Bartók (1881-1945): Roemeense dansen (duo Michiel-Izhar)

Joodse melodieën uit Spanje: Si la mar, a la una yo nací, Dos Amantes (trio)

Francisco Tárrega (1852-1909): Capricho Árabe (solo Izhar)

Roemeens: Doina (trio)

Haytham Safia: The Road (trio)

Francisco Tárrega: Recuerdos de la Alhambra (trio)

6. Guitar Fusion

Een programma met klassieke gitaar, Flamenco gitaar, elektrische gitaar en viool, met werken van Rodrigo, Ravel, Elissen, Maier, Albeniz, Boccherini, De Falla en anderen.

Izhar Elias (barokgitaar, vroeg 19e-eeuwse gitaar, klassieke gitaar) – Fernando Cordas (barokgitaar, vroeg 19e-eeuwse gitaar, klassieke gitaar) – Adrian Elissen (Flamenco gitaar) – Florian Magnus Maier (elektrische gitaar) – Eva Stegeman (viool)

Wat gebeurt er als je stergitaristen uit de klassieke muziek, de Flamenco en de heavy metal met elkaar laat samenwerken? Nederlandse Muziekprijswinnaar Izhar Elias stelde een bijzonder programma samen met vier gitaristen van wereldformaat. Het leverde een romantisch en spetterend concert op. En als te midden van deze “gitaararena” ook nog een virtuoze violiste verschijnt, is het feest compleet.

Bekende en minder bekende Spaanse stukken krijgen een geheel andere draai door toevoeging van pure Flamenco en elektrische gitaar. Zo hoor je het bekende Adagio uit Concierto de Aranjuez van Rodrigo in een versie voor klassieke, Flamenco en elektrische gitaar. Wat gebeurt er als je alle grenzen loslaat? Hou je vast als de musici losgaan in een virtuoze improvisatie!

Guitar Fusion is een mengeling van melancholie, romantiek, scheurende gitaren en opzwepende ritmes.

7. Songs of Love and Exile

Een ontroerend, swingend en betoverend concert, vol heimwee en verlangen

Channa Malkin (sopraan) – Izhar Elias (gitaar)

Sopraan Channa Malkin en Nederlandse Muziekprijswinnaar Izhar Elias brengen samen het programma Songs of Love and Exile. De rode draad in het programma is ballingschap, een thema dat beide musici door hun familiegeschiedenis na aan het hart ligt. Het gevoel van liefde voor een thuisland en heimwee naar vrienden en familie die ver weg zijn, vatten zij samen in een programma van Italiaanse, Spaanse en joodse muziek van de 11e tot en met de 21e eeuw. U hoort barokke popliedjes uit Italië en opzwepende Spaanse barokliederen van José Marín, begeleid op een rijk versierde barokgitaar.

In de middeleeuwen en Renaissance leefde in Spanje een levendige Joodse gemeenschap, die liederen voortbracht in de eigen Ladino-taal, met schitterende melodieën. Channa en Izhar zullen hiervan hun favorieten ten gehore brengen. Daarnaast hoort u de prachtige liederen van de door de nationalistische aanhangers van Franco vermoorde dichter García Lorca. De Joodse componist Mario Castelnuovo-Tedesco vluchtte tijdens de 2e wereldoorlog van Italië naar de Verenigde Staten, waar hij o.a. een liederencyclus op oude Joodse gedichten componeerde.

Onlangs verscheen het album Songs of Love and Exile, uitgebracht bij Brilliant Classics.

Programma:

Ladino (anoniem, 14e/15e eeuw):

• Lavava y suspirava – Caminí por altas torres

Domenico Obizzi (ca. 1630):

• Rompi, rompi – Aura che qui d’intorno – Hor che vicin mi sento

José Marín (1619-1699):

Tonos

• Ojos pues me desdeñais – Qué dulçemente suena

Francesco Corbetta (c.1615-1681):

• Chacone en Autre Chacone in C

Federico García Lorca (1898-1936):

• Anda, jaleo – Nana de Sevilla – Zorongo

Manuel de Falla (1876-1946):
• El paño moruno – Jota

Ladino:

Bewerkt door Daniel Akiva (1953): La serena – Durme, hermozo hijico

Francisco Tárrega (1852-1909):
• Capricho Árabe

Mario Castelnuovo-Tedesco (1895-1968):

The divan of Moses-Ibn-Ezra

• Drink deep, my friend

• Dull and sad is the sky

• The garden dons a coat of many hues

• The dove that nests in the tree-top

• O brook

• Fate has blocked the way

8. Fandango

Izhar Elias (gitaar) & Utrecht String Quartet

• Boccherini: Gitaarkwintet nr. 4 in D, G.448 “Fandango”
• Mendelssohn: Strijkkwartet nr. 3 in D, op. 44/1

• Henriëtte Bosmans: Strijkkwartet (1927)

• Castelnuovo-Tedesco: Gitaarkwintet, op. 143

Een programma vol opzwepende passie en grenzeloos optimisme. De Italiaan Boccherini componeerde aan het Spaanse hof voor gitaar en bekwaamde zich in de fandango, een opzwepende Spaanse dans. Mendelssohns geluk kon niet op toen hij zijn derde strijkkwartet componeerde en dat hoor je. De muziek barst uit zijn voegen van levensvreugde en optimisme. Het energieke laatste deel van het strijkkwartet van Henriëtte Bosmans sluit er wonderwel bij aan. Haar tijdgenoot Mario Castelnuovo-Tedesco raakte verslingerd aan de gitaar na een muzikale ontmoeting met gitarist Andrés Segovia. Zijn kwintet is een van de mooiste en meest virtuoze kamermuziekwerken met gitaar.

9. Polo

Henriette Feith (sopraan) & Izhar Elias (gitaar)

Een vocaal programma met muziek van Schubert, Mertz, Giuliani, Ravel, Rodrigo, Tarragó, De Ruiter, Walton, Britten, Villa-Lobos en De Falla.

Bijzonder recital voor sopraan en gitaar. Sopraan Henriette Feith en gitarist Izhar Elias nemen de luisteraar mee naar 19e-eeuwse romantiek, naar Griekse en Spaanse zettingen van volksmuziek, naar Britten, Walton en muziek van de Nederlander Wim de Ruiter.

Izhar Elias speelt Schubert, Mertz en Giuliani op een originele Weense gitaar uit 1834, zoals Schubert die zelf ook bezat. Het is een schitterend instrument, met een veel krachtiger en voller geluid dan je zou verwachten. Het maakt volkomen duidelijk waarom de gitaar in die periode zo’n populair instrument was. Naast oorspronkelijke composities voor zang en gitaar komen in dit programma ook arrangementen aan bod, zoals een zetting van de bekende cyclus Cinq Mélodies Grècques van Maurice Ravel door Eugenia Kanthou werkt uitstekend. Het wekt verbazing dat Ravel zelf geen gitaarcomposities op zijn naam heeft staan; zo vanzelfsprekend klinkt zijn muziek met dit instrument. De Spaanse componist Joaquin Rodrigo mag natuurlijk niet ontbreken. Naast het eenvoudige, ontroerende lied Adèla wordt zijn beroemde Concierto d’Aranjuez even aangestipt met het lied Aranjuez, ma pensée. De veel onbekendere Graciano Tarragó benadrukt het Spaanse temperament nog maar eens, voordat het lied In time of Daffodils van Wim de Ruiter uit 1993 het roer volledig omgooit. Bij de Ruiter staat het gedicht van E.E. Cummings centraal. De tekst stelt dat ”the goal of living is to grow”: een pleidooi voor persoonlijke groei door simpelweg te leven en te leren. De Ruiter’s doorlopende zestiende beweging in de gitaar, ritmisch wisselend gegroepeerd, lijkt de zangpartij, lyrischer, vooruit te willen stuwen: kom op, lééf! Hierna volgen de liederen van Walton en Britten, die dankzij tenor Peter Pears en gitarist Julian Bream beiden veel voor zang en gitaar hebben gecomponeerd. Walton grijpt terug op anonieme Engelse 17e-eeuwse teksten; de liederen van Britten zijn op Chinese teksten. In al deze liederen zijn gitaar en zang volkomen gelijkwaardig aan elkaar. De lyriek van de gitaar en gezongen tekst vullen elkaar aan; ze zijn eigenlijk elkaars begeleiders. Een kleine uitstap naar Zuid-Amerika met Modinha van Villa-Lobos doet weer beseffen dat we diens muziek, zo vaak geïnspireerd door volksmuziek, veel te weinig horen. Gevraagd of zijn composities van hemzelf waren of uit de volksmuziek stamden, antwoordde Villa-Lobos overigens: “I am folkore” (…) “A truly creative musician is capable of producing, from his own imagination, melodies that are more authentic than folklore itself.” Als laatste klinken twee liederen uit de beroemde cyclus van Manuel de Falla (Siete Canciones Españolas). Met deze welhaast onverbiddelijke Spaanse muziek sluit het programma af.

Programma:

Franz Schubert (1779-1828):

• Schäfers Klagelied

• Frühlingsglaube

• Auf dem Wasser zu singen

Johann Kaspar Mertz (1806-1856):
• Élégie (gitaar solo)

Mauro Giuliani (1781-1829):

Uit: Sei Ariette op.95

• Ombre Amene

• Fra tutte le pene

Gioachino Rossini (1792-1868) – Mauro Giuliani:

• Ah, quel giorno! (gitaar solo)

Maurice Ravel (1875-1937):

Cinq Mélodies Grècques, arr. Eugenia Kanthou

• Le réveil de la Mariée

• Là-bas vers l’église

• Quel galant m’est comparable

• Chants des ceuilleuses

• Tout gai

Joaquin Rodrigo (1901-1999):

Uit: Canciones Españolas:

• Adele

• Aranjuez, ma Pensée

Graciano Tarragó (1892-1973):

• Jaeneras

Wim de Ruiter (1943-2017):

Uit: Four Songs ( E.E.Cummings)

• In time of daffodils

William Walton (1902-1983):

Uit: Anon in Love

• Stay sweet Love

• My Lady when I behold the roses

• Bagatelle (gitaar solo)

Benjamin Britten (1913-1976):

Uit: Songs from the Chinese

• The Old lute

• The Herd-Boy

Heitor Villa-Lobos (1887-1957):

• Serestas: nr.5: Modinha

Manuel de Falla (1876-1946):

Uit: Siete canciones Españolas

• El paño moruno

• Polo

10. Italiaanse opera en Georgische filmmuziek

Levan Tskhadadze (klarinet) & Izhar Elias (gitaar)

Muziek van o.a. Rossini, Verdi en Kancheli.

Tskhadadze/Elias is een bijzonder duo, door klassiek magazine Luister omschreven als een ‘match made in heaven’. De combinatie van klarinet en gitaar geeft een lichte, transparante klank, met ruimte voor veel persoonlijke vrijheid en folkloristische roots. Razendsnelle virtuositeit uit de extraverte Italiaanse opera plaatsen zij tegenover minimalistische humor uit Georgische film- en theater scènes.

Levan Tskhadadze (Tbilisi, 1983) wordt gezien als een van de belangrijkste jonge musici in Georgië. Hij is oprichter en artistiek leider van het Tbilisi Wind Festival, het Kutaisi Classical Music Festival en medeoprichter van de Chiatura Music Academy.

Izhar Elias (Amsterdam, 1977) is een van de veelzijdigste gitaristen van dit moment. Zijn poëtische stijl en grensverleggende programmering is gefundeerd op uitgebreide verdieping in de historische uitvoeringspraktijk, de kamermuziek en de hedendaagse muziek. In 2011 ontving hij de Nederlandse Muziekprijs, de hoogste staatsonderscheiding die aan een musicus kan worden uitgereikt.

11. Recital Virtuoze Snaren

Jeroen de Groot (viool) & Izhar Elias (gitaar)

Dit programma draait om de grote hits voor viool en gitaar. Te beginnen met duivelskunstenaar Niccolò Paganini. Wat hij op de viool kon was ongekend. Maar dat hij ook menig jonkvrouw met zijn gitaarspel in vervoering kon brengen is bij weinigen bekend. Naast de virtuositeit van Paganini klinkt de Spaanse rauwheid en eenvoud in volksmelodieën door Manuel de Falla. Met muziek van Astor Piazzolla waan je je in een Argentijnse Tango salon in de 60er jaren van de vorige eeuw.

Kortom, een afwisselend, temperamentvol en virtuoos programma.

Programma:

N. Paganini (1782-1840):

• Centone di Sonate, sonate nr. 1

• Sonata Concertata

L. Legnani (1790-1877):

• Capricci (gitaar solo)

M. Giuliani (1781-1829):

• Thema en Variaties, opus 24a

M. Ravel (1875-1937):

• Piece en Forme de Habanera

Cl. Debussy (1862-1909):

• Plus Que Lent

F. Tarrega:

• Gran Jota (gitaar solo)

M. de Falla (1876-1946):

• Danza Espanola uit La Vida Breve

• Siete Canciones Populares Españolas

Foto’s

Video’s